Normal şartlarda 3 yaşını doldurmuş her çocuk iyi bir oryantasyon planlanarak okula başladığında gelişim sürecini daha başarılı sürdürür. Ancak çocuğun okula başlama yaşıyla ilgili tek bir doğru yoktur. Şüphesiz her çocuğun gelişim süreci ve ailesinin yaşam koşulları birbirinden çok farklıdır. Ancak normal gelişim gösteren bir çocuk 3 yaşına geldiğinde artık ev ortamı özgüvenini geliştirme, ben kavramını oluşturma, merakını giderme, hayal ve isteklerini açığa vurma, vb. ihtiyaçlarına cevap vermemektedir. Dolayısıyla 3 yaşına gelmiş bir çocuğa birey olma yolculuğunda, artık ailesinden farklı bir ortamda akranları ve diğer büyüklerle sosyalleşme imkanı tanınmalıdır.

Geleneksel kültürümüzde ebeveynlerin çocuğa karşı tutumu daha koruyucu olduğu için çocuk ‘o kıyafetler birbirine uymuyor, o etekle o çorap giyilir mi’ ‘ayakkabını çabuk giy’ gibi ebeveyninin müdehalesi ile karşılaşabiliyor. Çocuğa yemek yerken dökmemesi, boya yaparken ağacı o renk boyamaması, oyun hamurlarını birbirine karıştırmaması gibi uyarılar fazlaca yapılıp, ebeveynler veya çocuğa bakımveren kişi tarafından ‘sen dur ben yapayım’ yaklaşımı sergilenebiliyor. Bu gibi durumlarda çocuğun günlük yaşam becerilerini geliştirmesi geciktiğinden okulöncesi kurumlar vazgeçilmez oluyor.