Ne olduğunu bilmekte ve nasıl davranacağımıza karar vermekte güçlük çektiğimiz belirsizliklerle mücadele ettiğimiz pandemi süreci maalesef tüm insanoğlunu etkilediği gibi çocuklarımızın gelişimine de olumsuz etki etti. Ebeveynler, koruma içgüdüsüyle çoğu zaman çocuklarına kendilerinden çok daha hassas davrandılar. Akrabalarla görüşülmedi, parklara gidilmedi, merdivenden inerken trabzanlara tutunulmadı, normalden çok daha fazla eller yıkandı, dezenfektanlar kullanıldı vs.

Tüm bunların sonucu olarak pandeminin başladığı dönemde henüz 0-3yaş aralığında olan çocuklar, annelerinden hiç ayrı kalamaz, yemeklerini tek başına yiyemez, ebeveynleri dışındaki kişilerle ilişki kuramaz, yalnız oynayamaz, çokça ağlayarak her istediğini yaptırır, temizlikle ilgili sürekli bir tedirginlik hali sergiler oldular. Kısacası son dönemde ebeveyninden ayrışamayan ve tedirgin çocuklar gözlemler olduk.

Bu durum çocuğun okula alışma sürecinin pandemi öncesine kıyasla daha zorlu geçmesine sebep oldu.